Le
thé est ici la boisson nationale, et pas seulement à la maison. De nombreuses
échoppes proposent une petite pause thé que l’on nous sert avec le sourire. Thé
au lait sucré la plupart du temps, le fameux « tchaï » appelé
« tchia » en népali, aux arômes d’épices, cardamome, cannelle,
poivre, gingembre…
Teo estas ĉi-tie la
nacia trinkaĵo, kaj ne nur hejme. Multnombraj etaj trinkejoj proponas
teo-paŭzeton, servitan kun ridetema mieno. Temas plejofte pri sukerita
lakto-teo, la fama « ĉajo » nomita « ĉiao » en la nepala
lingvo, spice aromita per kardamomo, cinamo, pipro, zingibro...
😉 C’est
aussi le moment de faire un passage aux toilettes, car les WC publics sont
rares au Népal, et les cafés n’en sont pas toujours pourvus. Ce fut l’occasion
pour Narendra de nous raconter une de ses petites blagues.
« Un
jour, dans le centre de Katmandou, j’ai eu une envie pressante, et j’ai heureusement
trouvé une de ces rares toilettes publiques. Mais on me demanda à l’entrée 10
roupies népalaises (0.08 euros).
- Je n’ai qu’un billet de 5 roupies. Je ne ferai
que la moitié…
Comme la personne a
refusé malgré tout, je mis le billet sur la table et m’engouffra vite à
l’intérieur. »
😉 Jen taŭga tempo por
iri al necesejo, ĉar publikaj necesejoj maloftas en Nepalo, kaj la trinkejoj ne
ĉiam iun havas. Narendra tiu-okaze rakontis al ni unu el siaj serĉoj.
« Mi estis iam en
la katmandua urbocentro, kiam mi sentis urĝan bezonon, kaj feliĉe mi trovis unu
el tiuj maloftaj publikaj necesejoj. Sed ĉe la enirejo oni petis de mi 10
nepalajn rupiojn (0.08 eŭroj).
- Nur 5-rupian monbileton
mi havas, mi diris. Mi faros nur la duonon…
Ĉar la homo tamen makonsentis, mi surtabligis la
bileton kaj fulmrapidis enen. » 
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire