C’est
une vieille coutume ! Dès l’orée de l’hiver, les fabricants de couvertures
et matelas traditionnels débarquent de l’Inde du Nord voisine à travers le
Népal. Souvent par deux, l’un porte un grand sac plein de coton, l’autre une
sorte d’arc dont il fait résonner la corde dans un bruit de guimbarde afin de
s’annoncer dans le quartier.
Tio
estas malnova kutimo ! Ekde vintriĝo, fabrikantoj de tradiciaj litkovriloj
kaj matracoj venas el najbara norda Hindio en Nepalon. Plejofte duope, unu
portas grandan sakon da kotono, la alia ian arkon, kies kordo laŭte sonoras kiel
buŝharpo, anoncante ilin en la kvartalo.
Cet
instrument se nomme « dhuniya » et sert à répartir régulièrement le
coton dans les différentes parties à coudre de la couverture ou du matelas.
Tiu
ilo nomiĝas « dhuniya » kaj utilas por egale disigi kotonon en la diversajn
partojn de kudrota kovrilo aŭ matraco.
Ils
s’installent souvent sur les places, battant le coton comprimé des sacs,
bourrant et cousant leurs épais édredons aux couleurs bariolées avant de les
vendre aux boutiques voisines ou aux particuliers qui les ont commandées.
Ili
ofte instaliĝas sur placetojn, batante la kotonon premitan en la sakoj, ŝtopante
kaj kudrante siajn dikajn buntajn peplomojn, antaŭ ol vendi ilin en apudaj
butikoj aŭ rekte al la mendintoj.
Toujours
souriants, ils se laissent aisément aborder et photographier.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire