Situé
au Nord de la vallée de Katmandou sur la colline de Shivapuri, le temple de
Budhanilkanta, appelé également Narayanthan, est, contrairement à ce que son
nom laisse croire, un temple hindou dédié au dieu Vishnou. La principale statue
du temple représente la divinité endormie sur le serpent cosmique Shesha lors
de l’absorption du monde.
La templo de
Budhanilkanta, ankaŭ nomita Narayanthan, situas norde de la valo de Katmanduo
sur la monteto Shivapuri. Male al sia nomo, ĝi estas hindua templo dediĉita al
la dio Viŝnuo. La ĉefa statuo de la templo montras la diaĵon dormanta sur la
kosma serpento Ŝeŝo dum la enspiro de la mondo.
La
statue, constituée d’un seul bloc de pierre noire, mesure 5 mètres de long. La
croyance veut que celle-ci flotte dans le bassin, mais l’interdiction
religieuse aux investigations scientifiques n’a pas permis de prouver cette
allégation qui reste toutefois possible, un fragment laissant à penser que la
pierre serait d’une densité très faible, proche de celle des pierres de
lave.
La statuo el ununura
bloko de nigra ŝtono longas 5 metrojn. Kredo volas, ke ĝi flotu en la baseno,
sed religia malpermeso al sciencaj esploroj ne ebligis pruvon de tiu aserto,
kiu tamen eblas, ĉar peceto de tiu ŝtono igas pensi, ke ĝi estus ege maldensa,
same kiel lavŝtonoj.
L’accès au lieu de
culte n’est possible qu’aux seuls hindous. Particulièrement fréquenté avec une
grande ferveur en novembre, mois dédié à Vishnou, on y vient en famille pour
des offrandes, en particulier celle des cent mille mèches de coton. Le lieu,
également vénéré par les bouddhistes, est un bon exemple de l’harmonie
religieuse au Népal.
Aliro al la kultejo
eblas nur por hinduoj. Ĝi estas fervore frekventata precipe en novembro, monato
dediĉita al Viŝnuo. Tien venas familianoj por ofertoj, ĉefe de la cent mil
meĉoj el kotono. Ankaŭ la budaanoj rigardas la lokon sankta. Tio estas bona
ekzemplo de la religia harmonio en Nepalo.
La légende raconte
qu’un paysan ait retrouvé la statue enfouie en la frappant avec le soc de sa
charrue. Voyant le sang imbiber la terre, il l’aurait dégagée et fait porter
sur le lieu actuel au VIIème siècle.
Legendo rakontas, ke
terkultivisto retrovis la enterigitan statuon, frapante ĝin per sia plugila
soko. Vidante sangon sorbigitan de la tero, li elfosis kaj portigis ĝin ĝis la
nuna loko en la VIIa jarcento.
Une pause thésur le retour / Te-paŭzo revenante.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire