jeudi 7 novembre 2019

Le temple de Changu Narayan / La templo de Changu Narayan.


         Sur la colline de Dolagiri près de Bhaktapur, à une heure de route de Katmandou, se trouve au milieu d’une forêt de magnolias le plus vieux temple du Népal, temple hindou dédié à Vishnou et datant de 325. C’est un sanctuaire vénéré également par les bouddhistes.







         Sur la monteto Dolagiri apud Bhaktapur, je unu horo da veturado de Katmanduo, troviĝas meze de magnolio-arbaro la plej malnova templo de Nepalo, hindua templo dediĉita al Viŝnuo, kiu datiĝas de la jaro 325. Tiun sanktejon honoras ankaŭ la budaanoj. 







         Un de ses piliers, datant de l’an 464, raconte comment le roi Manadeva 1er empêcha sa mère de pratiquer le sati, tradition qui voulait qu’une veuve monte avec son mari sur le bûcher funéraire.









         Unu el ĝiaj pilieroj, datiĝanta de la jaro 464, klarigas kiamaniere la reĝo Manadeva 1a kontraŭis sian patrinon, por ke ŝi ne praktiku « sation », tradicio kiu postulis morton de vidvino sur la kremacia ŝtiparo de ŝia edzo. 









         Le temple principal est entouré de nombreux petits sanctuaires dédiés à d’autres divinités. 










         La ĉefan templon ĉirkaŭas multaj templetoj dediĉitaj al aliaj dioj.







         Le village près du temple a beaucoup souffert du tremblement de terre de 2015 et est encore en cours de restauration. 








         La vilaĝo apud la templo multe difektiĝis pro la tertremo de 2015, kaj ĝi ankoraŭ estas restaŭrata.  







         En repartant vers Bhaktapur, nous nous sommes arrêtés pour regarder la récolte et le vannage du riz.






         Survoje al Bhaktapur, ni haltis por rigardi la rikoltadon kaj ventoladon de la rizo. 


Costume traditionnel noir et rouge des femmes de la région de Bhaktapur.
Tradicia ruĝe-blanka virina vestaĵo de la regiono de Bhaktapur.




Aucun commentaire:

Enregistrer un commentaire

Un peu de la vie népalaise / Iom de la nepala vivo.

         Notre retour pour la France étant pour demain, nous ne voulons pas quitter ce blog sans dire que notre immersion dans la vi...